Chirurgiczne usuwanie zębów

Trzecie zęby trzonowe, tzw. „zęby mądrości”

Pomimo sugestywnej nazwy wciąż nie udało się udowodnić choćby minimalnego wpływu zębów ósmych na intelekt ich posiadacza, z pewnością natomiast można mówić o kłopotach i dolegliwościach, które często z nimi współistnieją. Wyrzynanie zębów trzonowych przypada na okres pomiędzy 17. a 22. rokiem życia, z tolerancją 3-5 lat. Często jednak do wyrznięcia zęba wcale nie dochodzi, mówimy wtedy o ósemce zatrzymanej w kości – całkowicie lub częściowo.

Zębem całkowicie zatrzymanym jest w pełni wykształcony ząb, który z różnych powodów nie uległ wyrżnięciu w czasie i tkwi w całości w tkance kostnej szczęki bądź żuchwy. Zębem częściowo zatrzymanym nazywa się ząb w pełni ukształtowany, którego korona pokryta jest tylko błoną śluzową, lub fragment korony, jeden z guzków przebił się przez dziąsło i jest widoczny w jamie ustnej.

Przyczynę retencji zębów upatruje się w ewolucyjnej tendencji do zmniejszania rozmiarów szczęk oraz niezgodności pomiędzy liczbą i wielkością zębów w żuchwie i szczęce. Za podłoże retencji uważa się również czynniki urazowe i wrodzone, uwarunkowane genetycznie, niedobór witaminy A i D, a także zaburzenie wydzielania wewnętrznego. Najczęściej zatrzymaniu ulegają trzecie zęby trzonowe, następnie kły górne, zęby przedtrzonowe i zęby sieczne centralne.

Dolne trzecie zęby trzonowe ulegają retencji najczęściej z powodu braku miejsca w łuku zębowym lub ich nieprawidłowego ułożenia. Częstość występowania retencji dolnych trzecich zębów trzonowych stanowi około 80,0% ogółu zatrzymanych zębów.

Wskazania lecznicze do chirurgicznego usunięcia trzeciego trzonowca:

- nawracające stany zapalne,

- torbiele zawiązkowe,

- próchnica w trzecim lub drugim zębie trzonowym,

- bóle neuralgiczne.

Wskazania profilaktyczne

Wskazaniem do profilaktycznego usunięcia zatrzymanego bądź niewyrzniętego dolnego trzeciego zęba trzonowego jest jego nieprzydatność czynnościowa oraz zapobieganie powstawaniu różnego rodzaju patologii w obrębie narządu żucia. Stosowana obecnie diagnostyka radiologiczna pozwala na dokładne określenie położenia zęba lub zawiązka w stosunku do tkanek i struktur okolicznych. Pozwala również określić możliwość prawidłowego wyrznięcia zęba. Jeśli ząb nie ma możliwości prawidłowego wyrznięcia, w zasadzie powinien być usunięty.

Nieusunięty w odpowiednim czasie dolny ząb trzonowy może doprowadzić do:

- nawracających stanów zapalnych,

- stłoczenia zębów siecznych,

- dysfunkcji stawu skroniowo-żuchwowego,

- zniszczenia przegrody międzyzębowej i korzenia drugiego zęba trzonowego,

- trudności w leczeniu ubytków próchnicowych w drugim trzonowcu,

- kostnych kieszeni patologicznych przy trzecim zębie trzonowym.